Düşündüklerimizi söylemeliydik.Sen canın istediğinde terk etmeliydin;bense canım istediğinde çekip gitmeliydim;böylece mecbur kalmanın yollarına çıkmayacaktık hiç. Canımızın istediği zamanlar yaptıklarımızla yaşayacaktık aşkın kendisini;onu en savunmasız olduğu anlarda yakalayıp bir kış gününde yakacaktık.Evet;biz bunları yapacaktık... Kış günlerinde yudumlanan sıcacık kahvelerin, mutlu olunan o anlarda tokuşturulan kadehlerin, yürünen İstiklal'in de bir anlamı olabilirdi belki...Belki de gerçek istiklal,bizim yürüdüğümüz yol olacaktı.Geride kalanları bir kutunun içinde saklamayacaktık;çünkü kalanlar her zaman toplamdan eksilenden daha küçük kalacaktı...Ele avuca sığmayan çocukluğumuzu,hayata kaş çatmamızı sağlayan olgunluğumuzu,sevinçlerimizde hareketlenen yüreğimizi herkesle değil kendimizle paylaşacaktık.Doğru söylüyorsun; hepimiz,herkesi sevdiğimiz gibi seviyoruz;herkesi severken yaptıklarımızı son sözleri söylüyormuş gibi adeta püskürtüyoruz...Her insan, sevdiklerinin toplamıdır,bunu biliyorsun ve -yine- her insan,uğradığı limanlarda soluklandığı anlarda aldığı nefesler oranında hayatta kalabilir;aşkın içine düşebilir...Yapamadık;zaten yapmak istediklerimiz olmuş olsaydı hiç karşılaşmazdık bile...Sen yerinde duruyor olacaktın;bense yalnız kalabilecektim...Söylediklerimin tamamen yalan olduğunu düşünmelisin;böylece yürüdüğümüz caddelerin,içtiğimiz kadehlerin,vurup yıktığımız hayatın gerçekliği hala seninle kalabilir;bunu bir düşün...
Ben düşünüyorum; 'aramızda yaşanacak,yarım kalan bir şeyler var.'. Bu yüzden ne Kasım'dan vazgeçtim,ne sonbaharda yapraklarını hunharca döken ağaçlara kızdım,ne de sana bakabildim...Bunları yazarken ben gülümsüyorsun;çünkü bunlar sana yazılmış olanlar değil...Sana yazılmış olanlar hala elinde mi,hala onları alıp okuyor musun onu hiç mi hiç bilmiyorum...Bne her Kasım ayında,her yağmur yağdığında,her kış güneşinde,her düşen yaprakta yeniden yazıyorum,yeniden haykıracaklarımı dinliyorum...'Bir sevgiye bakıp çıkacağım.' dediğini duyar gibiyim bu mevsimde...Olsun;ben saatimi yeniden Kasım'a,yeniden mutluluğa,yeniden sensizliğe kuruyorum;niye mi? Baktığın sevginin içeride olmadığını anlayasın diye...
